Մայիսի 9-ը մենք վերադարձնելու ենք, այն չենք թողնելու սերունդների վրա

Հայոց պատմության ողջ ընթացքում ունեցել ենք վայրէջքներ և վերելքներ։ ՎայրԷջքների դեպքում միշտ թվացել է, որ այլևս չենք կարող ոտքի կանգնել, որ այլևս կորսված է մեր պատիվը, բայց միշտ ամենադժվար պահին ԼՈՒՅՍ է շողացել։

Այդպես եղավ Արցախյան առաջին պատերազմում, երբ սկսեցինք, հարյուրամյա դադարից հետո, մեկը մյուսի հետևից ազատագրել Հայրենիքը, պատառ-պատառ միացնելով Մայր Հայաստանին։

Դա եղավ այն ժամանակ, երբ ազգը իրեն թափ տվեց, երբ մի կողմ դրեց կոմունիստ ու ոչ կոմունիստ լինելը, դաշնակցական և ռամկավար լինելը, կաթոլիկ և առաքելական լինելը, հեթանոս և քրիստոնյա լինելը և դարձավ ՀԱՅ ազգ։ Հենց այս միասնությամբ, մեկ բռունցքով կարողացանք ազատագրել Շուշին, կարողացանք Հայոց բանակի փառքի դրոշը դնել Շուշիում և դնել Հայոց բանակի հիմքը։

Գաղափարակից ընկերներ ջան, մեր Հայրենիքում աղբյուրներից շատ արյուն է հոսել, մեր Հայրենիքը սրբացված է մեր արյամբ, ուստի չպետք է ուրանանք այդ արյունը, չպետք է թուլանանք, չպետք է տկարանանք, այլ ուժ հավաքնենք, միաբանվենք ու հետ բերենք Հայոց հաղթանակաների փառքը:

Մայիսի 9-ը մենք վերադարձնելու ենք, այն չենք թողնելու սերունդների վրա:

Կարեն Հովհաննիսյան

Մեկնաբանություններ